Siz ne konuşuyorsunuz, efendiler? Artık fıkra anlatır gibi bir hayat yaşıyoruz. İnsanlar, neyi ne zaman sorgulayacağını bilemez hale geldi. Yıllar önce Okan Bayülgen, televizyonun zararlarını anlattığında birçoğu güldü. Bugün ise, bize empoze edilen gerçeklerin peşinden koşarken asıl olanı göremiyoruz. Gözümüzün önündeki hakikati anlamak, neredeyse bir engel haline gelmiş durumda. 26 suç kaydı olan bir kişi, elini kolunu sallayarak sokaklarda dolaşabiliyor ve ardından genç bir polis memurunu, Şeyda Yılmaz’ı şehit ediyor. Bu olay hepimizin yüreğini dağladı. Günlerdir televizyonlarda bu caninin yakalanma süreci ve adliyeye götürülürken yapılan muamele konuşuluyor. Ancak esas mesele bu değil. Niçin bunu göremiyoruz? Asıl mesele şu: 26 suç kaydı olan bir kişi nasıl oluyor da hâlâ dışarıda serbestçe dolaşabiliyor? Bu kadar ciddi suçları işleyen birinin toplum içinde özgürce dolaşmasına imkân veren bir sistem nasıl var olabiliyor? Genç bir hayat, bir fidan soldu. Şeyda Yılmaz’ın hayalleri ve ailesinin hayatı paramparça oldu. Peki, neden kimse bu noktaya dikkat çekmiyor? Bizler, bu tür acı olayların ardından yas tutarken, asıl sorulması gereken soru cevapsız kalıyor: Bu caninin neden hâlâ serbest dolaşmasına izin verildi? Adaletin işleyişinde hangi boşluklar var ki, böylesine tehlikeli bir kişi özgür kalabiliyor? Millet, Adalet Bakanlığı’ndan bir açıklama bekliyor. Bu eksikliği ne zaman konuşmaya başlayacağız? Caninin yakalanma süreci tartışılıyor, adliyeye götürülürken yaşananlar ekranlarda saatlerce gösteriliyor. Fakat esas sorun göz ardı ediliyor. Bu kişinin serbest kalmasına yol açan hukuki boşluklar ne? Neden bu cani toplum içinde rahatça gezebildi? Adaletin terazisi bu kadar hassas olmalı, evet. Ancak, böylesine önemli bir konuda adaletin neden işlemediğini sormak gerekiyor. Şeyda Yılmaz’ın şehit edilmesi, bir kişiyle sınırlı bir mesele değil; bu olay, sistemde çok daha derin bir sorunu gösteriyor. Yalnızca bu caninin yakalanmasını tartışanları görünce, akıl tutulması yaşanıyor demekten başka çarem kalmıyor. 26 suç kaydı olan birinin hâlâ serbest kalmasını sorgulamak zorundayız. Şeyda Yılmaz’ın yaşamı sona erdi, ama bizler onun hatırasına adaletle cevap vermek zorundayız. Adalet, sadece yakalanan caniyi cezalandırmakla değil, bu canilerin neden dışarıda dolaştığını sorgulayıp sistemdeki eksiklikleri gidererek sağlanır. Bu nedenle, adaletin terazisinin daha adil ve sağlam bir şekilde işlemesi için hepimizin sesini yükseltmesi gerekiyor. Bizim sessiz kalmamız, bu tür olayların tekrarlanmasına zemin hazırlamak demektir. Adaletin sağlanması için sesimizi duyurmalı, sistemin eksikliklerini irdelemeliyiz. Aksi takdirde, her bir kayıptan sonra sadece yas tutmakla kalacağız.