İzmir’li bir efeyim, efedir benim atalarım Şahin gibidir bakışlarım, harmandalı oynarım Hiç çıkarmasam, hep üstümde dursa o’mor cepkenim İzmir’i çok seviyorum, İzmir’e doyamıyorum   İzmir’in kavakları de... , ben sonunu getiririm Gel güzelim, İzmir Marşı'nı birlikte söyleyelim Bir yerde bir zeybek çalsa ben hemen duygulanırım İzmir’i çok seviyorum, İzmir’e doyamıyorum   Efelerin değerleri kutsaldır, namustur, ardır Meşrebi geniş değildir, efenin edebi vardır Onda bir yürek vardır, öyle ağırdır ki yerinde Mangal kadardır, ondaki yürek, altın değerinde   Gavur İzmir diyenler Allah’tan çok tokat yediler Dün vardılar, bu gün de çıkar ortaya o aymazlar Her nedense onlar İzmir’i bir türlü sevemezler Onlar asla bu dünyada muradına eremezler   Zeybek oynarken mert efeler, hem diz kırar, hem fındık Düşmana kimsin diye parolayı biz burda sorduk Hain ve zalim düşmana ilk kurşunu burda attık Dokuz Eylül günü düşmanı burda denize dökdük   Her gün seni bekliyorum güzelim, gözlerim Çeşme Urla’dan gel, Menteş’ten gel, ne olur gel, beni üzme Konak’ta buluşup, Kordon’a uzanalım yavaşça El ele gezelim İkinci Kordon'da arkadaşça   Efelenip de çakır keyif meyhaneden çıkınca… Karşıyaka'ya, gemi ile hem gider, hem döneriz Dönünce sabah olur, Basmane’de çorba içeriz Her gün gelsen, gezip tozsak, böyle geçse günlerimiz   Kadifekale’ye, Göztepe’ye gideriz ikimiz Beraber alışveriş de ederiz Kemeraltı’nda Selamlaşırız Buca’lı ve Eşrefpaşa’lılarla Narlıdere’li, Güzelyalı, Güzelbahçe’lilerle   Güzelim, istersen taksiyle Balçova’ya gidelim Basmane’de trenden inelim de, metroya binelim İste, Fuar’a girelim kapıların birisinden  Sonra dönelim gelelim, Alsancak’tan, Bornova’dan   Övün, güzel İzmir övün, senindir bu destan senin Adını  an Yörük Ali Efe’nin, Çakırcalı’nın İzmir Efeleri’nin türküleriyle zeybek oyna Ben nasıl övünmem İzmir’li bir Efe olduğuma