Aşk, bir takvime değil, kalplere yazılır. 14 Şubat, her yıl dünya çapında milyonlarca insanın, ilişkilerindeki sevgiyi kutladığı, aşkın ve romantizmin zirveye çıktığı bir gündür. Çiçekler, çikolatalar, hediyeler ve “mükemmel” akşam yemekleri… Sevgililer Günü, sevgiyi kutlamak için güzel bir fırsat olabilir. Fakat bu özel gün, toplumsal olarak o kadar büyük bir beklentiye dönüşmüşken, sevginin kendisi bazen unutturuluyor. Hedefimiz, yalnızca bir gün için birbirimize olan sevgimizi göstermek olmamalı. Ancak son yıllarda, Sevgililer Günü’nün arkasında yatan derin anlam, tükenmiş bir gösteriye dönüşmüş durumda. Bazen, bu gösterişin içinde gerçek sevgi kayboluyor. Sevgi, yalnızca bir gün için mi var olmalı, yoksa her anın içinde, her bireyin içinde mi yer almalıdır? Sevgililer Günü, aslında sevginin toplumsal beklentilerle şekillendirilmesi sonucunda, gerçekten kaybedilen bir şey haline gelmiş gibi görünüyor. Bu yazıda, Sevgililer Günü’nün nasıl sevgi anlayışını yüzeysel hale getirdiğini ve aşkın gerçek anlamını kaybettirdiğini tartışacağız. Sevginin Pazarlama Aracına Dönüşmesi Sevgililer Günü, aslında kalbinizin derinliklerinden gelen bir hisle değil, ticari bir amacın parçası olarak kutlanan bir gün haline gelmiştir. Her yıl 14 Şubat yaklaşırken, pazarlama dünyası devreye girer ve aşkı, özenle hazırlanmış hediyeler, süslü kartlar ve çiçek buketleri ile ilişkilendirir. Reklamlar, tüm yıl boyunca, romantizmin ve hediyelerin tek bir günde simgeleştiği bir kültür inşa eder. Toplum, gerçek bir bağ kurmaktan ziyade, “görüntü”ye odaklanmaya başlar. Bunun sonucunda, insanlar birbirlerine olan sevgilerini, hediyeler ve maddi değerlerle ölçmeye başlarlar. Oysa gerçek sevgi, bir hediye almak ya da vermekle değil, samimi bir bağ kurmakla ilgilidir. Sevgi, takvime bağlı bir günün içine hapsolamaz. Fakat Sevgililer Günü, sevginin sadece o gün için “gösterilmesi gereken” bir şey olduğunu öğretiyor. Ve işte bu, toplumsal bir yanılgıdır. Sevgi sadece bir günde değil, her zaman gösterilmeli ve her an bir şekilde kutlanmalıdır. Gerçek Aşkın Yeri Sosyal Medya Olmaz Sevgililer Günü’nün toplumda yaygınlaşmasıyla birlikte, aşkın bir gösteriye dönüşmesi sosyal medyada daha da belirginleşmiştir. Çiftler, Sevgililer Günü’nü kutlamak adına her hareketlerini paylaşır; hediyelerin fotoğrafları, romantik akşam yemeklerinin paylaşımları, "mükemmel anlar"ın sergilendiği hikayeler… Bu paylaşımlar, başkalarına aşklarını kanıtlama arzusuyla yapılır. Ancak gerçek sevgi, bu tür bir gösteriye indirgenemez. Aşkın değeri, paylaşılan anların samimiyetinde, birlikte geçirilen zamanın kalitesinde ve karşılıklı anlayışta yatar. Fakat, sosyal medyada sevilmek için yapılan paylaşımlar, sevginin yüzeysel bir biçimde kutlanmasına neden olur. Gerçek aşk, başkalarına gösterilen bir performans değildir. O, bir çiftin birlikte büyüdüğü, birbirini anlamaya çalıştığı, zor zamanlarda destek olduğu bir süreçtir. Sevgiyi Kaybeden Toplum: Aşkın Gerçek Anlamını Unutmak Toplum olarak, Sevgililer Günü’nün gerektirdiği mükemmel kutlamalara odaklanırken, sevginin içsel ve derin anlamını kaybetmeye başladık. Sevgi, sadece tek bir günde “göstermek” için bir araç haline geldi. Birçok kişi, sevgiyi sadece "özel günler"de yaşamayı kabul etti. Bu bakış açısı, aşkın gerçek anlamını yüzeysel ve geçici kılar. Oysa sevgi, sadece özel günlerde değil, her an hayatımızda olmalıdır. Aşk, yeri geldiğinde basit bir bakışta, bir gülüşte veya sessiz bir desteğe dönüştüğünde en değerli hâlini alır. Bugün, toplumsal olarak "ne kadar romantik olabilirim" diye sorarken, aslında “gerçekten birbirimize ne kadar değer veriyoruz?” sorusunu sormuyoruz. Bu nedenle, Sevgililer Günü gibi özel günlerde, aşkın değil, daha çok şekli ve gösterişi kutlanmaktadır. Oysa sevgi, her an her yerde ve her şekilde yaşanabilir. Bir çiftin birbirine sevgisini göstermek için hediye alması, bunu yapmadığında aşkın kaybolduğu anlamına gelmez. Gerçek sevgi, sadece dışsal unsurlarla değil, kalpten gelen içsel bir bağlılıkla ölçülmelidir. Sevginin Sadece Bir Günle İlgili Olmadığını Anlamak Sevgililer Günü, doğru kutlandığında bir fırsat olabilir; fakat yalnızca bir günün sevgiyi simgelemesi, sevginin gerçek gücünü küçümsemek anlamına gelir. Aşk, sürekli bir evrim süreci ve her an yenilenen bir bağdır. Sevgi, özel bir gün için değil, her an, her durumda var olmalıdır. Bu yüzden, Sevgililer Günü’nde sevdiklerimize olan sevgimizi kutlarken, aynı zamanda bu sevginin her gün, her an sürdüğünü hatırlamalıyız. Gerçek sevgi, sadece "güzel" anlar yaşamak değil, birlikte geçirilen zor zamanlar, paylaşılan hayal kırıklıkları, sabır ve fedakarlıkla gelişir. Bir ilişkide en önemli olan, birbirine değer verme, güven oluşturma ve her koşulda birlikte olabilmektir. Sevginin gücü, zamanla büyüyen bir bağda ve karşılıklı anlayışta yatar. Bu nedenle, Sevgililer Günü, sevgiyi gerçek anlamda kutlamak için bir vesile olabilir, ama asla bu günle sınırlı olmamalıdır. Sonuç: Sevgiyi Sadece Bir Gün İçin Kaybetmek Sevgililer Günü’nü kutlamak harika bir şey olabilir, ancak bu günün içinde sevginin özünü kaybetmek, aşka ve ilişkilere yaklaşımımızda bir eksiklik olduğunu gösterir. Sevgiyi, sadece bir gün için değil, her an içimizde ve hayatımızda taşımalıyız. Toplum olarak, aşkı bir gösteri değil, bir yaşam biçimi olarak kutlamalıyız. Sevgiyi kaybetmeden, sadece o anı değil, her anı birbirimizle anlamlı kılmalıyız.