Bir öğretmenler gününü daha kutlayacağız birkaç saatlik zaman dilimine sığdırarak. Oysaki bir gün ile mi sınırlamak lazım öğretmenler gününüzü… Bize hayatın tüm renklerini daha ilk günden itibaren sadece beyniyle değil yüreğinin bin bir rengi ile boyamadı mı öğretmeniniz. Ve bu renk cümbüşü belli değimliydi öğrencilerinin tek bir tebessümünde. Tıpkı bir pasta ustası gibidir öğretmenler evet yanlış duymadınız pasta ustası bir az emek umut heyecan en önemlisi aşk katarak yapılmış bir pastanın tek ustasıdır öğretmenler. İlkokul öğretmeni denildiğinde aklıma ilk düşen cemre gelir yani ilkokul öğretmenim sabrın emeğin asaletin simgesi. Tebeşir tozlarından nefeste alamaz durumda da olsa olsun tebeşir tozu değildi onlar bizim için baharın umudun çiçek tozları onlar. Benim öğretmenim şimdiki gibi değildi bilgisayar başında eğitim veren. Evet, benim öğretmenim akan bir okulun damını onarırdı bazen. İmkânsızlıklar içinde, yokluklar içinde var olma mücadelesi vermek, ben de varım diyebilmekti bazen. Yüreğini sonuna kadar açmıştı bize biz ki körpecik yüreklerimizle kendimizi emanet etmiştik. Bir mum misali eriyip giderken öğretmenim anlatırdı korkmazdı yitip gitmekten. Bazen bir anne bir baba yeri gelir arkadaş bazen de sırdaştı.     Öğrettiği her harf yuvasına yem taşıyan bir kuşun umutla atan kalp atışları idi. Telaşımız telaşı olur idi tıpkı serçenin yüreği gibi atardı öğretmenimi yüreği. Ne zaman bize umut dolu gözlerle baksa gözleri buğulanır hele bir de yavrum derdi ya işte o zaman yeşermeye hasret yüreklerimizi sanki ipekten elleri varmışçasına okşardır adeta. Öğretmenin bir şair yok öğretmenim bir bestekâr idi. Eserlerinin ilham kaynağı bizler çocuk sesleri idi. Öyle besteler olurdu ki senfoniler yanında eksik kalır. Benim öğretmenim Anadolu kokardı evet Anadolu Belki bir yunus belki bir Emrah az biraz Veysel birazda karaca oğlandı. Zaman zamanda Emrah olurdu Erzurumlu olmasa bile. Var etmeye adanmış bir ömrü vardı benim öğretmenimin. Üstü başı zengin değildi belki bir tek takım elbisesi vardı ama belli etmezdi bize yaşamla kendi mücadelesini. Benim öğretmenim çamurlu köy yollarında büyümüştü dedim ya Anadolu kokardı nasırlı elleriyle kalem tutan elimize destek verdiği gibi hedeflerimize koşmak adına belki kuvvetti bacaklarımıza. Ve benim öğretmenim ressamdı  yüreğinin ve beyninin renkleriyle hayatımızı boyayan. TEBEŞİR TOZUNU BAHAR ÇİÇEKLERİ TOZLARI GİBİ ÖĞRENCİLERİNİZE SERPİŞTİREN TÜM ÖĞRETMENLERİN BİR GÜN DEĞİL BİR ÖMÜR BOYU ÖĞRETMENLER GÜNÜ KUTLU OLMASI TEMENNİSİ İLE….